ՄՈՎՍԵՍ ԽՈՐԵՆԱՑԻ (V Դ.) ՀԱՅԿ ԵՎ ԲԵԼ

Այս Հայկը… վայելչակազմ էր, թիկնավետ, գեղագանգուր մազերով, վառվռուն աչքերով, հաստ բազուկներով։ Սա քաջ և երևելի հանդիսացավ հսկաների մեջ, դիմադրող այն բոլորին, որոնք ձեռք էին բարձրացնում բոլոր հսկաների ու դյուցազունների վրա տիրապետելու։ Սա խրոխտանալով ձեռք բարձրացրեց Բելի բռնատիրության դեմ, երբ մարդկային ցեղը սփռվում, տարածվում էր ամբողջ երկրի լայնության վրա` բազմամբոխ հսկաների, անչափ կատաղիների և ուժեղների մեջ։ Որովհետև այս ժամանակ ամեն մի մարդ կատաղած՝ սուրն ընկերի կողն էր կոխում, ձգտում էր մյուսներին տիրելու, երբ Բելին պատահմամբ հաջողվեց բռնանալ և ամբողջ երկիրը գրավել։ Հայկը, չկամենալով սրան հնազանդվել, Բաբելոնում իր Արամանյակ որդուն ունենալուց հետո չվեց, գնաց Արարադի երկիրը, որ գտնվում էր հյուսիսային կողմերում իր որդիներով, դուստրերով և որդիների որդիներով, զորավոր մարդկանցով՝ թվով մոտ երեք հարյուր հոգի և ուրիշ ընդոծիններով, նրան հարած եկվորներով և բոլոր տուն ու տեղով։ Գնում, բնակվում է մի լեռան ստորոտում, դաշտավայր տեղում, որտեղ ապրում էին սակավաթիվ մարդիկ առաջուց ցրվածներից։ Հայկը նրանց իրեն հնազանդեցնելով, այնտեղ կալվածական բնակելի տուն է շինում և տալիս է ժառանգություն Կադմոսին՝ Արամանյակի որդուն…
Իսկ ինքը… մնացած մարդկանցով և տուն ու տեղով շարժվում է դեպի հյուսիս-արևմուտք, գալիս բնակվում է մի բարձրավանդակ դաշտում և այս լեռնադաշտի անունը կոչում է Հարք, այսինքն, թե այստեղ բնակվողները հայեր

են՝ Թորգոմի տան սերնդից։ Շինում է և մի գյուղ, որն իր անունով կոչում է Հայկաշեն։ Այստեղ էլ պատմության մեջ հիշվում է, թե այս դաշտի հարավային կողմում, մի երկայնանիստ լեռան մոտ, ապրելիս են եղել առաջուց սակավաթիվ մարդիկ, որոնք կամովին հնազանդվել են դյուցազնին։

Реклама

Առաջադրանք (13.02.2019թ.)

Շարունակել երկխոսությունը

Բոլորը ուշադրությամբ դիտում էին լողացող մարմինը, որն ալիքների վրա տատանվում էր երեք մղոն հեռավորության վրա։

֊ Ի՞նչ կարող է լինել,֊ ասաց նավաստիներից մեկը։

֊ Հնարավոր է երեք տարբերակ,֊ ասաց մյուս նավաստին՝ Ջոնը,֊ կամ շնաձուլ է, կամ անցնոց նացերից ընկած և ջրի մակարդակի վրա լողացող իր է։ Դե կամ էլ ինչպես բոլորս արդեն կռահեցինք՝ մարդ է։

֊ Չեմ կարծում, որ շնաձուկ կարող է լինել, ես լավ ծանոթ եմ այս տարածաշրջանին, այստեղ հազվադեմ են շնաձկեր լինում, առավել ևս այդպիսի խոշոր, ֊ ասաց Նավապետ Դոնը։

֊ Դե ուրեմն մնում է երկու տարբերակ, բայց երկուսի դեպքում էլ մենք պետք է հասնենք դրան,֊ ասաց առաջին նավաստին։

Նավապետը պտտեց ղեկը և նավը ուղևորեց դեպի աւդ առեղծվածային մամինը։ Մոտենալով նրանք ապշած էին։

֊ Ես այդպես էլ մտածում էի, եթե չեմ սխալվում սունդուկի է նման,֊ասաց Ջոնը։

֊Անշուշտ ընկերս, բայց լավ կլինի, որ մեջինը մեզ հուսախաբ չանի,֊ պատասխանեց նավապետ Դոնը։

֊Նավապետ այսքան ժամանակ Ջոնիի, որ մի ասածն է մեզ օգուտ բերել, որ հիմա բերի,֊ծաղրորեն ասաց նավաստին։

֊Այս անգամ հաստատ մի առժեքավոր բան կլինի ես վստահ եմ,֊վշտացավ Ջոնին։

Սունդուկը վերջապես նավ հանելով և բացելով նավապետն ու նավաստին, որոշեցին այլևս չլսել Ջոնին, քանի որ սունդուկը դատարկ էի և նրանք իզուր այդքան ժամանակ կորցրեցի այդ փայտյա անպետք իրի վրա։

 

Выгодно ли выращивать свой виноград?֊ Արդյոք շահավետ է աճեցնել սեփական խաղողը։

Виноград как культура известен в мировой практике возделывания более 5 тысяч лет. По своим полезным свойствам он стоит на первом месте среди всех ягодных культур, и является королевой ягод. Но… не в нашем регионе. Садоводы боятся что лоза зимой вымерзнет, а из-за нехватки летом тепла ягоды не успеют вызреть, станут кислыми и мелкими, что выращивание винограда требует больших затрат и экономически невыгодно.
Так ли это на самом деле? Уверяю вас, нет! Это подтверждает мой 20-летний опыт выращивания винограда в Ставропольском районе. В Ягодном у меня растут и плодоносят сто кустов винограда. И какие сорта: Акмарал, Кызыл-тан, Агат донской, Элегия, Солнечный, Мечта, Русбол, Саперави, Зейбель, Ноа и другие — более 20-ти сортов. Отличного вкуса, высокоурожайные, гроздья иных сортов достигают 700-900 г. За эти годы ни один куст не вымерз на моем участке, хотя столбик термометра иногда опускался ниже -30оС. Сказать, что я этого добился просто, будет не совсем верно. Не просто.

Это были годы ежедневного напряженного труда, учебы, годы проб и ошибок. За плечами три института сельского хозяйства, многолетний опыт работы на земле Ставропольского района, хорошие знания климатических условий региона. Прочитаны сотни книг, перелопачены десятки специальных журналов, проведены сотни опытов.

Անձնական թերթիկ

cv-Հաջյան Մերի

Պայմանագրի օրինակելի ձևեր

Պետական հաստատության հետ կնքված պայմանագիր

Ուսումնառության պայմանագիր

Աշխատանքային պայմանագիր

Բրեստ-Լիտովսկու պայմանագիրը

Կան պատմական իրադարձություններ, որոնց հայությունն անմիջական մասնակցություն չի ունեցել, սակայն դրանք ոչ անմիջականորեն, բայց էապես ազդել են հայ ժողովրդի ճակատագրի վրա: Նման իրադարձությունների շարքը կարելի է դասել 1918 թվականի մարտի 3-ին կնքված Բրեստ-Լիտովսկի բազմակողմ հաշտության պայմանագիրը: Այդ պայմանագիրը կնքվեց Խորհրդային Ռուսաստանի, Օսմանյան կայսրության, Գերմանական կայսրության, Ավստրո-Հունգարիայի, Բուլղարիայի թագավորության միջև: Պայմանագիրը կնքվել է իրավահավասար հինգ լեզուներով՝ ռուսերեն, գերմաներեն, հունգարերեն, թուրքերեն, բուլղարերեն: Ճիշտ է, պայմանագրում հանդես է գալիս հինգ պետություն, սակայն այն համարվում է երկկողմ, քանզի իրավական առումով կնքված է Խորհրդային Ռուսաստանի և Առաջին համաշխարհային պատերազմում որպես դաշնակիցներ հանդես եկող Առանցքի երկրների (Քառյակ դաշինք) միջև: Սույն պայմանագրով Խորհրդային Ռուսաստանն իրեն պարտված էր ճանաչում պատերազմում և դուրս էր գալիս պատերազմից: Բրեստ-Լիտովսկի պայմանագիրն առաջին հերթին խայտառակ պայմանագիր էր Խորհրդային Ռուսաստանի համար: Դա բոլշևիկյան իշխանությունների իրականացրած առաջին մեծ հարվածն էր Ռուսաստանին և ոչ միայն Ռուսաստանին:

Փետրվարյան հեղփոխություն 1917թ.

1916թ. հոկտեմբերից մինչև 1917թ. փետրվարը պրոլետարական դասակարգային պայքարը այն ժամանակվա ռուսական մայրաքաղաքում աճում էր: Փետրվարի 23-ը, ըստ հին տոմարի, Ռուսաստանում մարտի 8-էր՝ Կանանց միջազգային օրը: Մի օր, որը դեռևս այն ժամանակ պարզապես մեռած արարողակարգ չեր, ինչպես այսօր, այլ աշխարհի շատ մասերում պրոլետարական կանանց իրենց սոցիալական կարիքների համար պայքարի օր, թեկուզ և ինստիտուցիոնալիզացված բանվորական շարժման վերահսկողություն ներքո, այսինք՝ Սոցիալ դեմոկրատական կուսակցությունների և արհեստակցական միությունների: Դա այդպես էր ցարական Ռուսաստանում: Պրոլետար կանանց պայքարը վերջին կայծներ, որն հրկիզեց ռուսական հեղափոխությունը: Սոցիալ դեմոկրատական շրջանակներում ինչպես մենշևիկների այնպեսել բոլշևիկների թռուցիկներում, ճառերում, ժողովներում իպատիվ Կանանց միջազգային օրվա, գործադուլների և առավել ևս հեղափոխություն սկսելու հարց դրված չկար: Սակայն, ինչպես դա հաճախ տեղի էր ունեցել և տեղի է ունենում միջազգային դասակարգային մարտերի պատմությունում, այսպես կոչված «պրոլետարիատի քաղաքական ավանգարդը» ըստ էության իրենից ներկայացնում է նրա վերջապահ(արիերգարդ) և արգելակ:

1917թ. փետրվարի 23-ն, Պետրոգրադի մանածագործուհիներին չեր հերիքում կուսակցական կարգապահություն և նրանք սկսեցին գործադուլ: Նրանք ուղարկեցին պատվիրակություն մետաղագործներին, որպեսզի ներգրավեն նրանց այդ պայքարի մեջ: Բոլշևիկները, որոնք իսկզբանե մերժեցին գործադուլը, որպեսզի չկորցնեն պրոլետարիատի սոցիալական պայքարի քաղաքական հսկողությունը, փորձեցին կանգնելով շարժման գլուխը, դանդաղեցնել այն: Հաջորդ օրը մանածագործուհիների գործադուլը վերածվեց համաքաղաքային գործադուլի:

Փետրվարի 23-ին գործադուլի էին մասնակցում 90000 բանվորներ և բանվորուհիներ: Կանանց միջազգային օրը Պետրոգրադում նշվեց մարտական ցույցերի, ժողովների ու ոստիկանության հետ արյունալի բախումների ձևով: Պրոլետարական շարժման կենտրոնը տեղավորվել էր մայրաքաղաքի Վիբորգյան կողմում, որտեղ գտնվում էին քաղաքի շատ խոշոր ձեռնարկություններ: Քաղաքի մյուս շրջաններում, ըստ գաղտնի ոստիկանության, նույն օրը ցույցեր չեին եղել, բայց ցարական իշխանությունը արդեն ներ էր քաշել որոշ զորամասեր ոստիկանությանը աջակցեուլ համար, որոնք դեռ չեին միջամտում դասակարգային դիմակայությանը: Շարժման գերլարվածության կետը դարձավ կանանց ցույցը Պետական Դումային պահանջելով՝ «Հա՛ց տվեք»: Սակայն, ցարական վարչակարգը իվիճակի չեր բավարարել նույնիսկ պրոլետարիատի և մանր բուրժուաների մեծամասնունթյան հիմնական սոցիալական կարիքները: Այդ հանգամանքը շարժմանը հաղորդեց ավելի շատ զայրանք և վճռականություն: Կանանց միջազգային օրը Պետրոգրադում ավարտվեց առանց զոհերի:

Հաջորդ օրը, փետրվարի 24-ին հեղափոխական շարժումը սկսեց ավելի զարգանալ: Այդ օրը գործադուլ էին անում Պետրոգրադի արդյունաբերական պրոլետարիատի մոտ 50 տոկոսը: Չնայած նրան, որ բանվորներն ու բանվորուհիները եկել էին իր «սեփական» ձեռնարկությունները, սակայն նրանք չսկսեցին աշխատել, այլ կազմակերպում էին ժողովներ և ցույցեր, որպեսզի ցույց տան իրենց սոցիալական զայրույթը հզոր պրոլետարական փողացային շարժման ձևով: Ցուցարարների հիմնական կարգախոսները հետևյալներ՝ «Հա՛ց տվեք», «Կորչի՛ պատերազմը» և «Կորչի՛ ինքնակալությունը»:

Մարդկանց ահռելի զանգվածները շարժվում էին քաղաքի մի տարածքից մյուսը, թեև ոստիկանությունը և զորքը ցրում էին մարդկանց, նրանք միևնույնն է հավաքվում էին ու լրացնում ամբողջ հրապարակներն ու պողոտաները: Շնորհիվ այս ցարական ռեակցիայի դեմ հզոր ցույցերի, պայքարին ներ էին քաշվում քաղաքի այլ շրջաններ և բնակչության նոր սոցիալական խմբեր:

Նույն օրը տեղի ունեցան առաջին անվեհեր շփումները գործադուլավոր և ցուցարար Պետրոգրադի պրոլետարիատի և մայրաքաղաքում դասավորված բանակի ստորաբաժանումների հետ: Վիրավոր և հիվանդ զինվորները հիվանդանոցի պատուհաններից բարեկամաբար ձեռքով էին անում ցուցարարներին: Սակայն, վերջինները կազակների անընդհատ հարձակումների թիրախ էին, բայց այդ հարձակումները չունեին հետևողականություն: Ռուսաստանի համար ապարդյուն Առաջին համաշխարհային պատերազմում ռազմական սպանդը և դրան հաջորդող սոցիալական դժգոհությունը, թողել էր իր հետքը նույնիսկ կազակների մոտ: Այդ նույն օրը տեղի էին ունենում առաջին խոսակցությունները բանվորնների և կազակների միջև, որն հետագա հեղափոխական գործընթացում կարևոր դեր խաղացին: Սակայն, ավելի ուշ, ցարական ռեակցիան ցուցարարների դեմ ուղարկեց կիսահարբած դրագուններին, որոնք հարձակվեցին սուսերներով բանվորների ու բանվորուհիների վրա: Պայքարող պրոլետարիատը գործում էր տակտիկակապես շատ խելացիորեն տարբեր ռեպրեսիվ օրգանների նկատմամբ: Այդ ժամանակ, երբ նրանք ցույց էին տալիս ոստիկաններին լրիվ իրենց ատելությունը քարերի և երկաթի կտորների տեսքով, պայքարող պրոլետարիատը փորձում էր զինվորներին իրենց կողմն անցկացնել:

Գրականություն

Ուսումնական ձեռնարկներ

Հաղորդ. և աշխ.գործ.հմտ.

Կարիերայի ուղեցույց

Աշխատանքային օրենսգիրք

ՀՀ ջրային տեսուրսները

Բնական ռեսուրսների շարքում առանձնահատուկ դեր ունեն ջրային ռեսուրսսները: Բավական է նշել, որ կենդանի օրգանիզմների կազմության մեծ մասը կազմում է ջուրը, և կարելի է հասկանալ, թե ինչ դերի մասին է գնում խոսքը:

Քաղաքակրթության զարգացման հետ մարդը իր կենսագործունեության մեջ ավելի մեծ քանակությամբ ջուր է օգտագործում: Ժամանակակից քաղաքակիրթ մարդուն օրական անհրաժեշտ է ավելի քան 500 լիտր ջուր: Ընդ որում, միայն սննդառության գործընթացը նորմալ կազմակերպելու համար մարդուն անհարժեշտ է լինում 10 լիտր քաղցրահամ ջուր:

1)Քանի լիտր ջուր է օրական անհրաժեշտ մարդուն։

ՀՀ ջրային ռեսուրսների համակարգում հատուկ դեր են կատարում գետերը: ՀՀ-ում կա մոտ 10 հազ. գետ ու գետակ, որից 100 կմ և ավելի երկարություն ունեն ընդամենը 6-ը:

ՀՀ գետերը ունեն օգտագործման երկու հիմնական տեսակ` ոռոգչային և էլեկտրաէներգետիկ: Ոռոգման համար ջրերի ռացիոնալ օգտագործման նպատակով գետերի վրա կառուցվել են ջրամբարներ, որոնց թիվը ՀՀ-ում հասնում 80-ի մոտ 990 մլն քմ ընդհանուր մաերեսով: Դրանք օգտագործվում են հիմնական ոռոգման, էներգետիկ, ձկնաբուծական նպատակներով: Ջրամբարներից ամենախոշորը Ախուրյանն է 525 մլն խմ ծավալով, որից օգտվում է նաև Թուրքիան: ՀՀ գետերի էներգետիկ նպատակներով օգտագործման մասին է վկայում նաև ՀՀ-ում առկա Ջրէկ-ները: Դրանցից հայտնիներն են Սևան-Հազդան կասկադը (6 Ջրէկ), Որոտանի կասկադը (3 Ջրէկ): Նախատեսվում է կառուցել ևս 64-ը: ՀՀ-ում ջրային ռեսուրսների ռացիոնալ օգտագործման համար կառուցվել են նաև ջրանցքներ:

ՊԱՈՒԼՈՒ ԿՈԵԼՅՈՅԻ ՀՈՒԶԻՉ ՊԱՏՄՎԱԾՔԸ . ԽՈՍԵԻ ՍԱՆԴԱԼՆԵՐԸ

Շատ տարիներ առաջ, անհիշելի ժամանակներում Բրազիլիայի հյուսիսի գյուղերից մեկում ապրում էր յոթնամյա մի տղա Խոսե անունով: Դեռ շատ փոքր հասակում նա կորցրել էր ծնողներին և խնամակալվել ժլատ մորաքրոջ մոտ, որը, շատ փող ունենալով, համարյա ոչինչ չէր ծախսում իր զարմիկի համար:
Խոսեն, որ երբեք չէր իմացել սիրո նշանակությունը, կարծում էր, թե դա կյանքի սովորական ձև է և դրա համար ընդհանրապես չէր անհանգստանում:

Նրանք ապրում էին բավական հարուստ միջավայրում, բայց մորաքույրը տեղական դպրոցի գլխավոր ուսուցչին համոզեց, որ զարմիկի ուսուցման համար գնի միայն մեկ տասներորդ մասը վերցնի՝ սպառնալով բողոքել պրեֆեկտին, եթե նա չընդունի իր առաջարկը: Գլխավոր ուսուցիչը, համաձայնելուց բացի, այլ ընտրություն չուներ, բայցևայնպես հրահանգեց ուսուցիչներին առիթը բաց չթողնել` վիրավորելու Խոսեին այն հույսով, որ նա իրեն վատ կպահի և տեղիք կտա դպրոցից վտարվելուն:

Խոսեն, որ երբևէ չէր իմացել սիրո նշանակությունը, կարծում էր, թե դա կյանքի սովորական ձև է:
Մոտեցավ ճրագալույցը: Գյուղի հոգևորականն արձակուրդում էր: Աշակերտները պետք է հավաքվեին եկեղեցում` գյուղից քիչ հեռու: Աղջիկներն ու տղաները քայլում էին և, հաշվի չառնելով, որ Հիսուս Քրիստոսի ծննդյան օրն է, խոսում այն մասին, թե ինչ են գտնելու իրենց կոշիկների մոտ հաջորդ օրը. նոր հագուստ, թանկարժեք խաղալիքներ, քաղցրավենիք, կամ հեծանիվ:

Դա առանձնահատուկ օր էր, այդ իսկ պատճառով աշակերտները լավ էին հագնված, բացի Խոսեից, որը հագել էր ամենօրյա պատառոտված իր սովորական հագուստը և այն նույն` մի քանի համար փոքր ճղճղված սանդալները, որոնք չորս տարեկանում նվիրել էր մորաքույրը՝ ասելով, որ կստանա նոր զույգ, երբ դառնա տասը տարեկան: Երեխաներից ոմանք նրան հարցնում էին, թե ինչու է այդքան աղքատ և ասում, որ ամաչում են այդպիսի շորեր ու կոշիկներ հագնող ընկեր ունենալուց: